Lauriane, je bent afkomstig uit België, was je daar ook al lid van een koor?

‘Nee eigenlijk niet. Ik werd pas in 1999 lid van een koor. Kort nadat ik in Breskens was komen wonen vroeg Rita de Lobel mij of ik soms zin had om mee te zingen bij De Westenwind, het koor hier in de H. Barbarakerk. Mag dat zomaar?, wilde ik weten. Gewoon doen!, zei zij. De maandag daarop ging ik ’s avonds voor het eerst naar een koorrepetitie. Fonny Maas was toen nog de dirigent. Hij zag me zitten in de kerk en vroeg wat ik kwam doen.

Ik vertelde hem wat mij gevraagd was. Kom maar naar boven en doe maar mee!, zei hij. Zo rolde ik er in. Ik wist toen nog niet eens welke stem ik had. Ik werd door Fonny ingedeeld bij de sopranen. Het liep lekker en ik kreeg er steeds meer plezier in.’

Je had dus vrij snel de smaak te pakken. Ging je meer doen of bleef je alleen bij de Westenwind.

‘Wat later mocht ik met een groepje van onze koorleden mee naar het Grootkoor Zeeland in Middelburg. Zij waren daar al langer lid van en wisten dat daar altijd meegezongen werd met bekende zangers, zoals o.a. Kamahl (The elephantsong). Daar was de Fries Nan van Groeningen dirigent. Hij plaatste mij bij de hoge sopranen.’

‘Er zijn negen gemengde Grootkoren in Nederland met gemiddeld 150 leden. Zij zingen vierstemmig op semi professioneel niveau. Telkens 4 á 5 repetities van twee uren vóór een optreden. Via de eigen partituren op cd ’s wordt daarnaast ook veel thuis geoefend. De uitvoeringen trekken altijd volle kerken. De Grootkoren treden ook af en toe op in Carré. Toen het Scheldetheater in Terneuzen nog maar kort geopend was hebben wij daar mee gezongen met Miranda van Kralingen. Heel leuk was dat! Helaas gooide de komst van de Westerscheldetunnel in 2003 roet in het eten van de Bressiaanse Grootkoorleden! De grote veerboten gingen uit de vaart en de nieuwe catamarans vaarden veel korter, dus werd onze hobby veel te duur en technisch onhaalbaar. Wij stopten, zij het wel met veel pijn in het hart!’

Dat was heel iets anders dan een kerkkoor. Je kreeg opeens weer meer vrije tijd?                                                    

‘In diezelfde tijd zong ik ook enkele jaren mee met het Ritmisch Koor Emmanuel uit IJzendijke, onder leiding van Ronald van Quekelberge. Ook een heel leuk koor en weer een ander repertoire. In die jaren had ik vaak drie avonden per week koorrepetitie, want toen was ik lid van drie koren tegelijk! Berenleuk maar ook

vermoeiend. Daardoor stopte ik ook daarmee. Nu zing ik nog steeds bij de Westenwind, nu met  Adri de Lobel als dirigent. Soms zingen wij tijdens speciale vieringen samen met het Ritmisch koor Emmanuel op verplaatsing. Op die manier blijf ik toch nog contact met hen houden. Elk jaar ga ik ook trouw naar de  Contactdag Zeeland, want ook daar valt telkens nog een heleboel bij te leren.’

Lauriane besluit al lachend: ‘Dan te bedenken dat ik vroeger op school slechts een mager zesje haalde voor zang!’

Lauriane bedankt voor dit gesprek.