Op een wat sombere dag – met harde regen – ga ik naar Hulst. Met een wellicht kleine omweg stuurt de tomtom mij naar een mooi gelegen woning. Dit is de eerste woning dat in 1970 in de nieuwe wijk werd gebouwd. De woning staat wat hoger – heeft de architect toen al voorzien dat er meer regen zou komen? Een kwieke 89-jarige doet open en ook zijn echtgenote staat uitnodigend in de hal. Via de keuken belanden we in de woonkamer en na een wat nadere kennismaking steekt Jo van wal. Uit alles blijkt dat hij een en al muziek is.

Hoe was je jeugd?

‘Hij had een schoenwinkel hier in Hulst, het was geen rijk bestaan. We waren met tien kinderen, dus kwam er veel voor kijken. Maar we hadden een goede jeugd. Mijn vader was organist hier in Hulst. Als vier jarig jochie zat ik op zondag naast hem op de bank van het orgel. Ik was apetrots. Zo heb ik dus op jonge leeftijd kennis gemaakt met muziek. Na mijn schooltijd in Hulst ben ik naar het conservatorium in Tilburg gegaan voor orgel en kerkmuziek. Nadat ik geslaagd was moest ik mijn militaire dienstplicht doen, een jaar in Nederland en twee jaar in Indonesië. Het was een tijd met afschuwelijke gebeurtenissen.'

‘Tijdens mijn dienstplicht in Indonesië werd ik tot vaste organist/dirigent benoemd in de basiliek. Toen mijn dienstplicht erop zat ben ik in Rotterdam verder gaan studeren, een vierjarige studie: schoolmuziek, piano, koor- en orkestdirectie. Daarna kon ik dus les gaan gegeven op scholen. In 1955 zijn we getrouwd, nu dus al 61 jaar. We hebben drie kinderen, die ook muzikaal zijn. Onze zonen zijn allebei arts en onze dochter, die in Zuiddorpe woont, werkt in de jeugdbegeleiding. Als opa en oma zijn we nu redder in nood voor de opvang van onze kleindochter. ’

Hoe was je muzikale loopbaan?

‘In 1931 is de muur die in de basiliek stond afgebroken. De muur was de scheiding tussen het katholieke (koorkerk) en protestante (schip) gedeelte van de kerk. De katholieken hadden de kerk terug kunnen kopen.’

Jo heeft deze periode als kleine jongen meegemaakt toen hij met zijn vader mee ging naar het orgel. Het orgel stond toen boven de sacristie, wat nu de librije is. En dan begint Jo een deel van zijn muzikale carierre op te sommen: Het Residentiekoor in Den Haag, het Toonkunstkoor in Breda, het Brabants Orkest, Oratoriumvereniging Middelburg, de Gentse Oratoriumvereniging……

'Ik ben de oprichter van het Hulster Gemengd Koor waarvan ik 48 jaar dirigent was en 20 jaar van het Kamerkoor. Helaas zijn beide koren opgeheven omdat ze geen goede opvolger vonden.’

'Om een orkest te dirigeren moet je wel een aparte opleiding volgen. Zo heb ik masterclasses gedaan in Felicia en Venetië (Italie), Wenen en Londen. Heel belangrijk is dat je met mensen kunt omgaan. Door alle werkzaamheden reisde ik 50.000 kilometer per jaar. ‘

‘Iedere keer als ik wat moest opgeven was dat best moeilijk. Nu ben ik met mijn laatste werk op 20 november gestopt, het Basiliekkoor. Dat zal ook een gemis worden. Maar ik speel nog elke dag piano op de vleugel.’

Jo speelt nog even op de vleugel en laat ook de vele onderscheidingen zien. De muren zijn er mee behangen. Het meest trots is hij op de onderscheiding ‘Ridder van de heilige Gregorius de Grote’ die bisschop van den Hende hem persoonlijk kwam op spellen. Jo hoopt dat zijn gregoriaans Basiliekkoor verder blijft gaan met de nieuwe dirigent. Na nog wat gezellig napraten in de keuken neem ik afscheid.

Jo bedankt voor het leuke gesprek.