Met behulp van de TomTom kom ik dan toch nog op de afgesproken tijd aan.  Op de mooie boerderij met een weids uitzicht bezoek ik Christian, die de koffie al heeft klaarstaan.

Christian vertel eens wat over jezelf!

“Mijn naam is Christian Haverbeke, ben 54 jaar en getrouwd met Theo Buysse en moeder van drie dochters.Als kind woonde ik op een boerderij nabij IJzendijke in een traditioneel katholiek gezin waar de kerk destijds nog iedere week plichtsgetrouw bezocht werd. Het was dan ook normaal dat je als kind ging zingen in het kinderkoor. In IJzendijke was dat ‘de Rietvinkjes’. De repetities sloten aan bij de schooltijd. We zongen in de kerk, maar bij gelegenheden ook het meer populaire repertoire.”

 “Het Ceciliafeest, ter ere van de patrones van de muziek, daar keken we naar uit. Uit die tijd is mij het vier stemmige ‘Ere zij God’ bij gebleven. Hier werkten vier koren aan mee, het Mannen-, Vrouwen-, Kinder-  en zelfs het Hervormd Kerkkoor. Dit alles met begeleiding van mevrouw van Sorgen. Het waren pittige repetitie-avonden, maar het resultaat mocht er zijn. De oecumenische uitvoering in een volle kerk. Ik was best heel trots mee te mogen doen. Na de lagere school zong ik niet meer in het koor, ik gaf er de brui aan. Was dit de invloed van de medescholieren in het voorgezet onderwijs? Ik weet het niet.”

Was dat dan het einde van je zangcarrière?

“Toen ik ongeveer 20 jaar was, werd door een groepje enthousiaste mensen uit IJzendijke en omgeving een jongerenkoor opgericht. Er werden zelf teksten geschreven op melodieën van onder andere Boudewijn de Groot, Elly en Rikkert Zuiderveld… Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ik werd lid van het Jongerenkoor. Het was een leuke tijd. Meerdere keren dreigde het koor te stoppen omdat er geen dirigent meer zou zijn. In onze huwelijksviering heeft het Jongerenkoor nog gezongen en enige tijd later is het toch opgeheven.”

 “Na onze huwelijksviering gingen we in Biervliet wonen en na een paar jaar werd ik lid van het dameskoor ‘Gloria Deo’. Elke week zongen we tijdens de weekendviering en we verzorgden de rouw- en trouwvieringen. De drijvende krachten van het koor: de dirigente en organiste maakten ongeveer 12 jaar geleden bekend dat ze gingen stoppen. Weer dreigde een koor op te houden met bestaan. Maar we kwamen in gesprek met het Ritmisch Koor uit IJzendijke. Het koor had daar gebrek aan leden en wij zochten een dirigent en organist. Zo gingen de twee koren samen als Ritmisch Koor Emmanuel. Helaas maar de dirigent gaf na korte tijd al aan dat hij het stokje wilde neerleggen en zo brak er een moeilijke periode aan voor het koor. Enkele koorleden namen de zorg even over. Het was in die tijd dat de Regionale Caritas en de Koorkring de jaarlijkse benefietavond organiseerden. Het Ritmisch Koor wilde meedoen maar zat dus zonder dirigent. Er kwam hulp van de dirigent van Eede, hij wilde ons tijdens de avond helpen. Het bleef echter niet bij die ene avond, want hij komt wekelijks voor de repetitie en verschillende vieringen uit Maldegem naar IJzendijke of Biervliet.”

Een geluk bij een ongeluk dus, en hoe gaat het nu verder?

“Er wordt flink geoefend tijdens de repetities – praten wordt alleen in de pauze toegestaan -. In 2014 hopen we onder zijn leiding ons zilveren jubileum te vieren. Ons koor heeft zeer actieve leden, een fanatiek combo en een goed bestuur, al zeg ik het zelf. Sinds 2006 ben ik secretaris en het is toch iets dat ik met veel plezier doe. Binnen het koor is er ook een liedjescommissie, die met de dirigent bezig is met het repertoire voor de verschillende vieringen. Een deel van de dames is ook lid van het Uitvaartkoor, zoals dat sinds kort heet. We verzorgen de rouwdiensten in Biervliet, maar ook in Hoofdplaat omdat het dameskoor daar toch wat steun kan gebruiken. Het Latijn was een hele klus omdat onder de knie te krijgen, maar oefening baart kunst.

In het Oostburgs verpleeghuis ‘de Stelle’ is een vrijwilligersgroep die een paar keer per jaar tijdens een viering zingt, daar versterk ik dan soms de altpartij. Mijn devies of misschien mag ik wel zeggen mijn advies is ‘qui bene cantat, bis orat’ wat zoveel wil zeggen als ‘wie goed zingt, bidt dubbel’.”

Christian bedankt voor een kijkje in je zangplezier.