Zondag 18 januari tijdens de viering ‘25 jaar Koorkring’ zijn zuster Wivina Luijkx en Agnes Dhuyvetter onderscheiden. Zoals het woord zegt: het ging net even anders dan ze verwacht hadden. Zij zijn van het begin af aan lid van het koorkringbestuur. Uit handen van pastoor Wiertz ontvingen zij het ereteken voor bijzondere verdienste van de Nederlandse Sint Gregoriusvereniging.

In gesprek met de ‘dames van het eerste uur’

Op een woensdagochtend in november zijn ze aan het woord. We gaan in gesprek……….. over de Koorkring.  De tafel in een warme huiskamer staat centraal. Het is een tijd voor verhalen onder het genot van koffie, koek en chocolade. Het is deze tafel die 25 jaar lang het middelpunt is van de vergaderingen van de Koorkring. Het is bij voorkeur op zaterdagochtend als een ‘beste ochtend’. Zelfs op het moment dat de gezondheid van Agnes haperde bleef haar thuis in Biervliet, aan de Hoogstraat 1, een vertrouwde locatie. Bij alle weersomstandigheden klinkt het ‘van harte welkom’. “Is het te glad, valt het nog niet aan te rijden, anders gaan we naar bakker en slager” Dan wordt de vergadertafel, een plek om samen te eten.

Al wat besproken is, wordt bij elkaar gehouden in een waaier aan mappen. Het is geworden tot een archief. Het geeft een indruk van de zorg voor de liturgische muziek in de regio, de verbondenheid met koren en de activiteiten door de jaren heen. De oprichtingsbrief van 22 juni 1990, ondertekend met ‘voorlopige contactpersonen, ligt voor ons met de namen van de mensen van het eerste uur. Deze dames waren erbij!

Het bijzondere begin lag in Axel, met een radio-uitzending voor de NCRV. Met een strakke regie volgde er een mooi resultaat en een goede start! Daarna leer je de streek wel kennen! Van Oost naar West en in de loop van de jaren gegroeid tot één koorkring.

De poster van de eerste Contactdag van 11 oktober 1997 komt te voorschijn: ‘zoals de ouden zongen, muziek in hedendaags woord en gebed’. Ook de zangavonden komen ter sprake: elk koor dat drie liederen verzorgde. Samenzang gecombineerd met een optreden voor elkaar. “Het zingen in een volle kerk is anders zingen’’. In Oostburg en IJzendijke waren er Benefietavonden voor de regionale Caritas.

Inhoudelijk is er de verschuiving van korenavonden naar zangavonden. Naast het enthousiasme van het zingen, kwam er aandacht voor de betekenis van liederen en de waardevolle suggesties van inleiders. Op de Contactdag ging het om stemvorming, het Gregoriaans met pater Wesselingh, de psalmen, liederen van Taizé en de protestante traditie.

Anno 2015 kun je zeggen: de tijden veranderen. Koren zijn gestopt, kerken gesloten en het aantal deelnemers aan de Contactdagen verminderd. Van de brieven zijn we gegaan naar een nieuwsbrief en de mail! Het aantal bestuursleden is gering in aantal geworden. Parochieel is het niet te vergelijken met voorheen. Hetgeen is gebleven zijn de koren die liturgische vieringen dragen.  Het zingen blijft een belangrijk onderdeel van de liturgie. Misschien wordt het wel een andere kerk. Echter de droom blijft: God en mens met elkaar verbonden. De liturgische muziek kiest haar woorden, zingt over deze droom.

Zo spreken beide dames de hoop uit, dat er nog veel kerkelijk gezongen mag worden. Waarom? Omdat zo gemeenschap gevormd wordt.